ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت

یکی از عوامل اصلی موفقیت درازمدت ایمپلنت دندان استخوانی است که پست های ایمپلنت در آن قرار داده می شوند. و به این دلیل، ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت توسط دندانپزشک برای تعیین کمیت و کیفیت استخوان در منطقه ایمپلنت ضروری است.

ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت:

همچنین لازم است که مشخص شود که محل ایمپلنت به اندازه کافی از ساختارهای آناتومیک نزدیک به فک دور است و آسیب شناسی استخوان نیز بررسی شود.

ارزیابی دندانپزشک از دو جهت انجام می شود:

• یک جنبه شامل تکنیک های معاینه عادی است: تجسم، لمس کردن و اندازه گیری فک ها.
• دیگری شامل استفاده از رادیوگرافی دندان جهت ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت

چه نوع رادیوگرافی مورد نیاز است؟

در بسیاری از موارد، ترکیبی از یک فیلم پانورامایی (یک رادیوگرافی که استخوان فک بیمار و همه دندان ها را نشان می دهد) و چند رادیوگرافی پری اپیکال (رادیوگرافی که اغلب در مطب های دندانپزشکی گرفته می شود) جهت ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت رضایت بخش خواهد بود.

با این حال در موارد دیگر، ممکن است دندانپزشک تشخیص دهد که تصویربرداری ۳D با سی تی اسکن لازم است. این نوع تصویربرداری به طور قابل ملاحظه ای اطلاعات بیشتری در مورد فک در اختیار دندانپزشک قرار می دهد.

فاکتورهایی که دندانپزشک باید ارزیابی کند:

کمیت و کیفیت فک:

دندانپزشک باید مقدار کافی استخوان فک در منطقه ایمپلنت را تعیین و کیفیت آن را نیز تایید کند.

• این ارزیابی شامل تعیین شکل استخوان (عرض و ارتفاع) خواهد بود.
• همچنین شامل بررسی تراکم استخوان می شود. دندانپزشک می تواند این نکات را از رادیوگرافی و سی تی اسکن دریافت کند.

دلایل عدم تناسب فک بیمار برای ایمپلنت:

ممکن است به دلایل خاصی دندانپزشک تشخیص دهد که تراکم فک بیمار برای دریافت ایمپلنت مناسب نیست.

نواقص طبیعی:

مشکل استخوانی می تواند به طور طبیعی رخ دهد، مانند جذب (از دست دادن استخوان) در مناطقی که دندان ها کشیده شده اند. این نوع نقص در مواردی مشاهده می شود که چندین دندان چندین سال قبل کشیده شده اند.

مقدار تحلیل استخوان در طول سه سال اول پس از کشیدن دندان ۴۰ تا ۶۰ درصد است. پس از این دوره میزان از دست دادن استخوان معمولا به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.

علت این تحلیل به طور معمول به کاهش جریان خون، التهاب موضعی و/یا فشار نامطلوب از لوازم دندانپزشکی، مانند دندان مصنوعی جزئی یا کامل نسبت داده می شود.

آسیب استخوان به علت بیماری:

در موارد دیگر، کمبود استخوانی بیمار ممکن است به یک بیماری مانند بیماری پریودنتال پیشرفته (بیماری لثه) نسبت داده شود. در نتیجه این شرایط، مقدار قابل توجهی از استخوان فک از دست می رود به نحوی که قرار دادن ایمپلنت در فک غیر ممکن می شود.

جراحی قبلی:

در برخی موارد، کمبود استخوان ممکن است به دلیل یک عمل جراحی قبلی مانند کشیدن دندان دشوار و یا حذف یک کیست یا تومور باشد.

آسیب شناسی استخوان:

دندانپزشک باید به دنبال شواهدی از آسیب شناسی درون فک (از جمله تومورها و کیست ها) باشد.

علاوه بر این، دندان نهفته و قطعات ریشه دندان (باقی مانده از کشیدن های قبلی) باید شناسایی شده و پیش از ایمپلنت حذف شوند.

ملاحظات آناتومیک:

علاوه بر ارزیابی تراکم فک برای دریافت ایمپلنت در رادیوگرافی محل ساختارهای آناتومیک، مانند سینوس ها، اعصاب، رگ های خونی و ریشه های دندان های مجاور نیز باید شناسایی شود. این امر برای پیشگیری از وارد شدن آسیب به اعضای مهم صورت و فک در حین جراحی ایمپلنت ضروری است.

منبع:

animated-teeth