استئونکروز استخوان فک: تحلیل استخوان فک

استئونکروز استخوان فک که به عنوان سندروم فک مرده نیز شناخته می شوند نوعی بیماری نادر اما جدی است که شامل از دست دادن شدید یا تخریب استخوان فک می شود. در این بیماری جریان خون به فک پایین کاهش می یابد. این امر باعث به وجود آمدن شکاف های کوچکی در فک می شود که منجر به فروپاشی کامل استخوان و از دست دادن دندان می شود.

علائم استئونکروز استخوان فک:

علائم استئونکروز استخوان فک عبارتند از:

• درد، تورم یا عفونت لثه یا فک
• لثه هایی که بهبود نمی شوند
• دندان های لق
• احساس بی حسی یا سنگینی در فک
• تخلیه آبسه های فک (چرک)
• بیرون زدن ریشه دندان در اثر تحلیل لثه

اگر بیمار دچار استئونکروز استخوان فک باشد، ممکن است علائم تا هفته ها یا ماه ها بروز نکنند. علائم این بیماری تنها زمانی آشکار می شوند که استخوان فک از بین رفته است.

علل و عوامل خطر:

علت این عارضه هنوز مشخص نیست. گاهی اوقات عارضه در پی عدم درمان یک صدمه کوچک رخ می دهد. برای مثال زمانی که بعد از کشیدن دندان استخوان فک بدون پوشش رها می شود. با این حال، عوامل خطر متعددی وجود دارد که ممکن است احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

• پرتو درمانی (سر و گردن)
• شیمی درمانی
• درمان با استروئید، مانند کورتیزون
• آنمی (کم خون) و سایر اختلالات مرتبط با خون
• عفونت
• نقص سلامتی و تغذیه
• بیماری لثه یا جراحی دندان، مانند کشیدن دندان
• مصرف الکل و سیگار کشیدن
• گردش خون ضعیف یا مشکلات مربوط به لخته شدن
• سرطان (بیماری متاستاز استخوان)
• پوکی استخوان (نازک شدن استخوان)، بیماری پاژه و یا دیگر نشانه های درمان بی فسفونات

ارتباط با بیس فسفونات:

شواهد نگران کننده ای در رابطه با افزایش محبوبیت و استفاده از بیس فسفونات ها (گروهی از داروها) با این بیماری وجود دارد.

بیس فسفونات های داخل وریدی در درجه اول به منظور کاهش درد استخوان و هیپرکلسمی (سطوح کلسیم غیرطبیعی بالا در خون) در ارتباط با سرطان پستان متاستاتیک و سرطان پروستات استفاده می شود. بیماران مبتلا به سرطان به طور کلی از دو نوع بیس فسفونات داخل وریدی استفاده می کنند که از درد استخوان و استخوان های شکننده جلوگیری می کنند.

اغلب موارد استئونکروز استخوان فک در مواردی دیده می شوند که بیمار برای درمان سرطان گسترش یافته از بیس فسفونات داخل وریدی استفاده کرده است.

ملاحظات زمانی برای ابتلا به این عارضه:

بیس فسفونات می تواند ماه ها، حتی سال ها پس از مصرف دارو، در استخوان باقی بماند. به گفته برخی از کارشناسان، عوارض جانبی بیس فسفونات خوراکی تا سه سال پس از شروع درمان مشخص نمی شود و پس از آن زمان، احتمال ابتلا به عارضه پایین است. میزان بروز عوارض در هنگام مصرف بیسفسفونات های وریدی بیشتر است.

نرخ موفقیت دریافت ایمپلنت های دندانی در افرادی که بیسفسفونات مصرف کرده اند پایین است. استفاده از روش های درمانی در این افراد باید با ملاحظه صورت گیرد.

تشخیص:

برای تشخیص استئونکروز استخوان فک، پزشکان از رادیوگرافی یا تست کشت میکروبی برای تشخیص عفونت استفاده می شود. همچنین روش های غربالگری جدید به تشخیص این بیماری در افرادی کمک می کنند که سابقه مصرف داروهای بیس فسفونات را داشته اند.

منبع:

yourdentistryguide