انواع روش های جرم گیری دندان و تمیز کردن آن

تمیز کردن دندان می تواند از طیف وسیعی از بیماری های دهان و دندان از پوسیدگی دندان تا بیماری های لثه پیشگیری کند. ممکن است شنیده باشید که بیماری لثه حتی می تواند به بیماری قلبی و برخی از دیگر بیماری ها منجر شود. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به تنهایی نمی تواند دندان و دهان شما را کاملا تمیز کند. دسترسی به برخی نقاط دندان برای مسواک دشوار است. از سوی دیگر فاصله ساعات بین دفعات مسواک زدن تشکیل پلاک را امری اجتناب ناپذیر می کند. بنابراین حتی افرادی هم که بهداشت دهان و دندان خود را به خوبی رعایت می کنند باید هر ۶ ماه یکبار برای جرم گیری حرفه ای به دندان پزشک مراجعه کنند. دندانپزشکان از انواع روش های جرم گیری دندان برای اهداف و شرایط مختلفی استفاده می کنند.

انواع روش های جرم گیری دندان:

انواع روش های جرم گیری دندان به دو روش اصلی تقسیم می شودن: جرم گیری روتین و جرم گیری عمیق

تفاوت های کلی:

در جرم گیری روتین قرار نیست به باکتری های زیر سطح لثه پرداخته شود. هدف از انجام این روش تمیز و حذف کردن هرگونه تجمع تارتار، از بین بردن لکه های زرد و قهوه ای از روی دندان و پالیش کردن دندان است.

جرم گیری عمیق به مشکلاتی مانند بیماری های لثه و بیماری پریودنتیت می پردازد. این روش عمق و شدت بیشتری دارد و ممکن است لازم باشد در دو جلسه انجام گیرد. این امر به میزان تمیز کردن دندان و سطح راحتی بیمار بستگی دارد.

جرم گیری روتین:

یک جرم گیری سطحی و معملی سطح دندان ها را از تارتار تمیز می کند و هر گونه لکه را از روی دندان می زداید.

از آن به تمیز کردن پیشگیرانه یاد می شود.

شامل تمیز کردن و پالیش سطحی دندان می شود.

به استفاده از بیحسی یا بیهوشی نیازی نیست.

توصیه می شود که دو بار در سال برای همه افراد انجام شود.

جرم گیری عمیق:

روشی شدیدتر برای تمیز کردن دندان ها که برای افرادی استفاده می شود که مراحل اولیه جینجیویت یا بیماری لثه قرار دارند.

معمولا شامل اسکیلینگ و روت پلنینگ هم می شود.

اسکیلینگ به حذف کامل تارتار از سطح دندان گفته می شود.

پلنینگ به تمیز کردن و صاف کردن سطوح ریشه و همچنین حذف هر گونه بخش آلوده و عفونی از دندان گفته می شود.

معمولا این روش شامل تمیز کردن پاکت های زیر لثه هم می شود.

هدف از انجام این روش متوقف کردن و معکوس کردن بیماری لثه است.

ممکن است تمیز کردن پریودنتال نیز نامیده شود.

ممکن است بیمار به یک بی حس کننده موضعی نیاز داشته باشد.

ممکن است به عنوان بخشی از درمان بیماری جینجیویت یا پریودنتیت به کار رود.

منبع:

smilesinbuckhead