نوشته‌ها

علل تحلیل استخوان فک در بیماران

تحلیل استخوان از عواقب رایج از دست رفتن دندان و پریودنتیت پیشرفته است. در صورت ابتلا به پریودنتیت، باکتری ها به تدریج استخوان فک و لیگامنت های پریودنتال متصل کننده دندان به فک را از بین می برند. عدم جایگزینی دندان از دست رفته از مهم ترین علل تحلیل استخوان فک است. استخوان فک از طریق فشار و تحریک حاصل از جویدن حفظ می شود. زمانی که دندان کشیده می شود، این فشار از روی فک برداشته می شود و استخوان در بدن جذب می شود. در اولین سال کشیدن دندان ها، ۲۵ درصد از استخوان از بین می رود و پس از آن روند تحلیل استخوان ادامه می یابد.

علل تحلیل استخوان فک:

جایگزینی دندان ها با استفاده از دندان مصنوعی جزئی یا کامل هم برای توقف جذب استخوان فک کافی نیست. زیرا دندان مصنوعی تنها بخشی از فشار مورد نیاز را تامین می کند. این فشار در مقایسه با دندان های طبیعی چیزی در حدود ده درصد یا کمتر است.

حذف دندان های فک بالا نیز از دیگر علل تحلیل استخوان فک است. با افزایش حجم حفره سینوس میزان جذب استخوانی در این ناحیه افزایش می یابد. بدون وجود دندان ها، فشار هوا در حفره سینوس باعث جذب استخوان نزدیک به سینوس می شود.

دیگر علل تحلیل استخوان فک:

تحلیل استخوان ممکن است در اثر عدم تراز دندان ها ایجاد شود. در این شرایط جویدن به شکل طبیعی رخ نمی دهد و تحریک مورد نیاز استخوان رخ نمی دهد.

استخوان ممکن است در اثر عفونت آسیب رسان به فک دچار تحلیل شود. استئومیلیت از رایج ترین عفونت های دخیل در تحلیل استخوان است.

وجود یک تومور بزرگ در صورت ممکن است باعث نیاز به حذف تومور و بخشی از استخوان فک شود.

از دست رفتن استخوان و پروتز دندان:

پروتز دندان می تواند روند تحلیل استخوان را با فرسایش لبه استخوان شدت ببخشد. هر بار که با دندان های خود چیزی را می جوید، روی ریج استخوان فشار وارد می کنید که باعث جذب آن می شود. این امر موجب بروز اشکال دائمی در تناسب پروتز می شود. در این شرایط پروتز باعث زخم شدن بافت لثه و اشکال در جویدن می شود.

افرادی که از پروتز دندان استفاده می کنند پس از مدتی دچار افتادگی یک سوم پایینی صورت خود می شوند.

از بین رفتن ریج استخوان چانه را به بینی نزدیک تر می کند. این امر باعث کوتاه تر به نظر رسیدن صورت و فرو رفتگی در محل فک می شود. این نوع افتادگی صورت، ظاهر شما را چندین سال بزرگ تر نشان خواهد داد.

منبع:

pasadenaperiodontics

پیزوسرجری در دندانپزشکی:

زمانی که برای اولین بار در ۲۰۰۱ پیزوسرجری در دندانپزشکی معرفی شد، به عنوان روشی انقلابی در جراحی استخوان محسوب می شد. دستگاهی که دارای دقت، ایمنی، ارگونومی کامل است و بالاترین کیفیت را برای جراحان دندانپزشکی در سراسر جهان فراهم کرده است. خیلی زود این تکنولوژی جدید جای خود را به عنوان دستگاه های مدرن جراحی استخوان در مطب های دندانپزشکی پیدا کرد.

با بیش از ۱۲ سال تحقیق بالینی موفق، روش اصلی پیزوسرجری در دندانپزشکی در بیش از ۱۲۰ مطالعات بالینی و علمی تایید شده است.

مزایای بالینی:

هنگامی که صحبت از برش استخوان به میان می آید، دندانپزشک می تواند از اره های سنتی استفاده کند. این ابزارهای نیز کار برش دهی استخوان را انجام می دهند، اما تمایزی در این کار قائل نمی شوند. هر بافت نرم دیگری که بر سر راه این ابزارها قرار بگیرند، بریده می شود.

استفاده از میکرووایبریشن های اولتراسونیک در پیزوسرجری در دندانپزشکی تنها استخوان و نه هیچ بافت دیگری را برش می دهد. بافت نرم به هیچ عنوان آسیب نمی بیند. بنابراین دندانپزشک می تواند با دقتی بی نظیر و با اطمینان خاطر جراحی را انجام دهد. استفاده از این روش باعث کاهش ناراحتی پس از عمل در بیماران می شود.

برش میکرومتریک:

این روش در یک عمل جراحی حداقل تهاجمی با حداکثر دقت جراحی و حساسیت لمسی درونی، برش های میکرومتری در استخوان فک ایجاد می کند.

برش انتخابی:

برش های انتخابی از بافت نرم محافظت می کنند. اعصاب، عروق خونی، و غشا در طول جراحی استخوان آسیب نمی بینند. این روش با حداکثر ایمنی برای جراح و بیمار همراه است.

اثر کاویتاسیون:

این روش حداکثر دید درونی را ارائه می دهد. اثر کاویتاسیون حرکات اولتراسونیک منجر به انجام یک جراحی بدون خونریزی می شود.

مزایای پیزوسرجری در دندانپزشکی:

  • از بافت نرم دهان بیمار محافظت خواهد شد، به عبارت دیگر در جراحی سینوس لیفت خطر سوراخ شدن سینوس تا ۸۰ درصد کاهش می یابد. این امر باعث افزایش نرخ موفقیت درمان در روش های درمانی مکمل برای دریافت ایمپلنت خواهد شد. بنابراین بیماران بیشتری می توانند از ایمپلنت برای جایگزینی دندان های خود استفاده کنند.
  • تورم کمتر صورت در بیمار پس از جراحی با پیزوسرجری. به دلیل آسیب کمتر به بافت نرم، بیمار تورم کمتری را در صورت خود تجربه خواهد کرد.
  • یکپارچگی استخوانی بهتر و سریع تر پس از آماده سازی محل دریافت ایمپلنت با استفاده از این روش
  • بهبودی سریع تر و عوارض تروماتیک کمتر پس از عمل جراحی

منبع:

dental.mectron

مزایای میکروسکوپ دندانپزشکی:

حقیقت این است که بسیاری از افراد از دندانپزشکی می ترسند. حتی با اینکه می دانند به مراقبت های درمانی نیاز دارند، باز هم تا زمان غیر قابل تحمل شدن درد صبر می کنند. دندان هایشان ممکن است بیوفتد و باز هم برای رفتن به کلینیک دندانپزشکی معطل می کنند. امروزه پیشرفت های تکنولوژی در حوزه دندانپزشکی به معرفی ابزارهای جدیدی انجامیده است که می توانند در درمان راحت تر موثر باشند. یکی از این روش های دندانپزشکی میکروسکوپی است. مزایای میکروسکوپ دندانپزشکی به موارد زیر محدود نیست و برخی از آنها برای مثال آورده شده اند.

مزایای میکروسکوپ دندانپزشکی:

بزرگنمایی بیشتر:

استفاده از میکروسکوپ حتی بهتر از استفاده از لوپ چشمی برای دندانپزشک است. بزرگنمایی با این روش ۱۰۰ مرتبه بیشتر از لوپ چشمی است و دندانپزشک دقیقا می تواند دندان را ببیند.

درمان راحت تر:

با استفاده از میکروسکوپ درمان به روش محافظه کارانه تر انجام می شود. دندانپزشک می تواند منطقه کوچکی را با دقت بیشتری درمان کند و کل درمان نتیجه بهتری خواهد داشت.

برش کوچک تر:

دقت در برش و مته کاری از مزایای میکروسکوپ دندانپزشکی است.

درد و ناراحتی کمتر:

از آنجا که میزان برش در بافت و تخریب بافت سالم دندان در این روش کمتر است، بیمار درد و ناراحتی کمتری را نسبت به روش های سنتی تجربه خواهد کرد.

تورم کمتر:

از آنجا که با برش های کوچک تر آسیب کمتری به ناحیه اطراف دندان وارد می شود، بیمار درد و تورم کمتری را تجربه خواهد کرد.

بهبودی سریع تر:

بهبودی بیمار در این روش سریع تر است. در برخی موارد حتی بیمار می تواند بلافاصله پس از درمان به روتین طبیعی زندگی خود بازگردد.

جای گیری و تراز دقیق:

از آنجا که از میکروسکوپ دندانپزشکی بیشتر برای جراحی ایمپلنت استفاده می شود، دندانپزشک می تواند محل دقیق و مناسب را بهتر بیابد.

بهتر برای دندان های مجاور:

با استفاده از میکروسکوپ دندانپزشکی دندانپزشک می تواند از ایجاد تماس با بافت لثه و دندان های مجاور در طول درمان خودداری کند.

عدم وارد شدن آسیب به بافت نرم:

وارد شدن آسیب به بافت نرم در طول جراحی های دندانپزشکی رایج است. به دلیل بزرگنمایی کافی دندانپزشک می تواند از وارد کردن برش و آسیب به بافت های دهان خودداری کند.

مستند سازی بهتر:

از آنجا که بسیاری از میکروسکوپ ها به دوربین و مانیتور متصل هستند، دندانپزشک بهتر می تواند شرایط دندان و دلیل نیاز به درمان و پروسه درمانی را برای بیمار توضیح دهد.

منبع:

drlinger

جدول زمانبندی دریافت ایمپلنت:

اگر به دنبال کاشت ایمپلنت برای جایگزینی دندان های از دست رفته خود هستید، تصمیم بزرگی گرفته اید. با این حال، دوره درمان دریافت ایمپلنت یکی از دوره های طولانی دندانپزشکی است. با وجودی که نتیجه نهایی ارزش این همه زمان و هزینه را خواهد داشت، اما آگاهی از جدول زمانبندی دریافت ایمپلنت می تواند به بیمار دید بهتری از این روش درمانی بدهد.

جدول زمانبندی دریافت ایمپلنت:

فراموش نکنید که دوره درمان در هر فرد متفاوت است و افراد با نرخ های متفاوتی بهبود می یابند. در عین حال، روش درمانی و ایمپلنت انتخاب شده نیز در تعیین طول مدت درمان تاثیر گذار است. روند عمومی درمان از این قرار است:

معاینه و مشاوره اولیه:

اولین گام در دریافت و کاشت ایمپلنت، مراجعه به دندانپزشک و معاینه دندان و فک است. ایمپلنت به دوره درمانی طولانی و پیچیده ای نیاز دارد و هر کسی واجد شرایط این روش درمانی نیست. دندانپزشک ابتدا دندان، فک و لثه ها را معاینه خواهد کرد. در این مرحله، میزان سلامت دهان برای دریافت ایمپلنت تعیین خواهد شد. سپس سابقه پزشکی بیمار از وی گرفته خواند شد. در صورتی که بیمار از داروهای خاصی استفاده می کند یا به بیماری های خاصی مانند دیابت مبتلا باشد، این اطلاعات در تعیین برنامه درمان و امکان اجرای موفقیت آمیز آن در بیمار تاثیر گذار خواهند بود.

پیوند استخوان:

برخی از بیماران واجد شرایط دریافت ایمپلنت هستند اما از استخوان کافی در فک خود برای حمایت از آن برخوردار نیستند. در این شرایط درمان هایی مانند پیوند استخوان یا سینوس لیفت ضروری هستند. دندانپزشک از استخوان بخش دیگری از دهان یا بدن بیمار استفاده می کند و آن را در محل دریافت ایمپلنت قرار می دهد. بهبودی در این مرحله حدود ۴ ماه طول می کشد تا بیمار بتواند آماده مرحله جراحی دریافت ایمپلنت شود.

قرارگیری ایمپلنت در دهان:

بالاخره آن روز سرنوشت ساز فرا رسید. اکنون زمان قرار دادن ایمپلنت در دهان فرا رسیده است. در این مرحله، دندانپزشک سوراخ کوچکی را در لثه و استخوان فک ایجاد می کند. سپس ایمپلنت در فک قرار داده می شود. سپس از دهان عکس رادیوگرافی تهیه می شود تا از قرارگیری صحیح ایمپلنت در فک اطمینان حاصل شود. در پایان لثه ها بخیه می شوند.

بهبودی:

پس از جراحی قرارگیری ایمپلنت در دهان، بیمار باید چیزی بین ۴ تا ۶ ماه برای بهبودی پس از جراحی صبر کند. با بهبودی فک، فرآیند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان شروع می شود. این امر به معنی اتصال و ادغام ایمپلنت با استخوان است. تکمیل این مرحله برای ایجاد ثبات کافی ایمپلنت در فک و بازسازی کارکرد و زیبایی یک دندان طبیعی در دهان ضروری است.

قرارگیری پروتزها:

زمانی که لثه و فک بهبود یابد، دندانپزشک تکمیل روند جوش خوردن ایمپلنت به فک را بررسی می کند. در صورتی که دندانپزشک از این روند راضی باشد، دندان مصنوعی روی ایمپلنت قرار داده می شود. این پروتز دقیقا شبیه دندان طبیعی است و زمانی که در جای خود قرار گیرد دیگر با دندان طبیعی فرقی نخواهد داشت.

جدول زمانبندی دریافت ایمپلنت هر بیمار با دیگری متفاوت است. برای دریافت مشاوره و درمانی تخصصی با کلینیک دندانپزشکی ما تماس حاصل فرمایید.

منبع:

friedmandentalgroup

علل ابتلا به پری ایمپلنت: شکست درمان ایملپنت

چندین دهه است که بازسازی دندان ها با استفاده از ایمپلنت به عنوان راه حلی برای تغییر زندگی بیماران استفاده می شود. با وجود نرخ بالای موفقیت درمان، بیماری های مربوط به یکپارچگی استخوانی از عوامل شکست درمان هستند. بیماری پری ایمپلنت یکی از این عوامل است. این عارضه با ایجاد التهاب در پایه ایمپلنت موجب از دست رفتن آن و شکست درمان می شود. بررسی علل ابتلا به پری ایمپلنت در پیشگیری از آن موثر است.

پری ایمپلنت چیست؟

این عارضه نوعی التهاب مخرب در اطراف ایمپلنت است که بافت نرم و سخت دهان را تحت تاثیر قرار می دهد. با ملتهب شدن بافت ها و پیشرفت بیماری، ایملپلنت لق شده و درمان با شکست مواجه می شود. این عارضه حدود ۱۰ درصد از بیماران را در طول ۵ تا ۱۰ سال ابتدایی تحت تاثیر قرار می دهد.

مشخص است که پیشگیری آسان تر و کم هزینه تر از روش های جراحی برای درمان پری ایمپلنت است. بنابراین دانش بهتر در زمینه علل ابتلا به پری ایمپلنت می تواند در پیشگیری از آن نقش زیادی داشته باشد.

علل ابتلا به پری ایمپلنت:

مدیریت این مشکل همیشه آسان نیست زیرا علل ابتلا به پری ایمپلنت تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برخی از این علل عبارتند از:

  • بهداشت دهان و دندان ضعیف و مسواک زدن صحیح بافت اطراف ایمپلنت
  • بیماری های دهان و پریودنتال و عدم درمان به موقع
  • عدم اتصال بافت پریودنتال در اطراف ایمپلنت
  • کیفیت ضعیف استخوان حامی ایمپلنت
  • بار زیاد و کنترل نشده اکلوزال
  • مصرف دخانیات و/یا مشروبات الکلی زیاد
  • ایمپلنت هایی که به خوبی ساخته نشده اند
  • ابتلا به برخی عوارض مانند دیابت یا سایر بیماری های مرتبط

هر یک از عوامل فوق به تنهایی یا در ترکیب با چند عامل دیگر می توانند شروعی برای بیماری پری ایمپلنت باشد. عدم توجه بیمار به نشانه های اولیه باعث پیچیده شدن شرایط و در برخی موارد عدم امکان نجات ایمپلنت می ش.د.

اهمیت معاینه منظم:

انجام معاینات منظم دندانپزشکی برای تشخیص زودهنگام مراحل بیماری اهمیت زیادی دارد. به همین دلیل دندانپزشکان بر اهمیت انجام معاینات تاکید دارند. بیماری پری ایمپلنت در ابتدا خود را به شکل موکوزیت پری ایمپلنت نشان می دهد. از نشانه های ابتلا به موکوزیت، قرمزی و حساسیت به لمس توسط مسواک در بافت اطراف ایمپلنت است. این عارضه با انجام مراقبت های پیشگیرانه قابل برگشت است. فراموش نکنید که عدم مراجعه زودهنگام موجب نیاز به انجام جراحی و شکست ایمپلنت می گردد. بنابراین هزینه های درمانی شما به طرز چشمگیری افزایش می یابد.

منبع:

adin-implants

مزایای ایمپلنت زیگوماتیک در بیماران دچار تحلیل استخوان

ایمپلنت های زیگوماتیک نوعی ایمپلنت با اندازه ای طولانی (۴۵-۵۵ میلی متر) نسبت به ایمپلنت های معمولی (۱۰-۱۵ میلی متر) است که در استخوان زایگوما ثابت می شوند. استفاده از این روش در بیمارانی که دچار آتروفی شدید فک هستند از مزایای ایمپلنت زیگوماتیک است.

راه حلی برای تحلیل استخوان:

ایمپلنت زیگوماتیک راه حل جایگزینی برای جراحی تحلیل استخوان است. در نتیجه نیازی نیست بیمار تحت جراحی های متعدد و طولانی مدت برای آمادگی جهت دریافت ایمپلنت قرار گیرد. امکان دریافت ایمپلنت در بیماران دچار تحلیل استخوان وجود ندارد. به همین دلیل استفاده از این روش می تواند نویدی بر داشتن لبخندی زیبا در بسیاری از بیماران باشد. تحلیل استخوان فک به دلایل زیر اتفاق می افتد:

  • بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال شدید. بیماری های لثه از مهمترین علل از دست رفتن استخوان است.
  • بیماران فاقد دندان که سال هاست از پروتز دندان مصنوعی استفاده می کنند.
  • جراحی های پیچیده برای کشیدن دندان. وارد شدن آسیب گسترده به بافت های زیرین دندان می تواند موجب جذب استخوان شود.
  • استفاده از پروتزهای متحرک که باعث آسیب به استخوان می شوند. پروتزی که تناسب خوبی با لثه نداشته باشد، فشار زیادی به استخوان وارد می کند.
  • بیمارانی که به لحاظ آناتومی و ژنتیک، استخوان کمی در فک خود دارند.
  • وارد شدن ضربه یا آسیب شدید به استخوان فک در اثر تصادفات یا حوادث
  • بیماری های استخوان فک

مزایای ایمپلنت زیگوماتیک عبارتند از:

  • عدم نیاز به پیوند استخوان فک یا سینوس لیفت، از مزایای ایمپلنت زیگوماتیک است.
  • ضروری نبودن پیوند استخوان باعث کوتاه شدن دوره درمان می شود. در غیر این صورت بیمار باید شش ماه یا بیشتر منتظر شروع جراحی دریافت ایمپلنت باشد.
  • نرخ موفقیت درمان در بیماران بالا است که باعث افزایش طیف بیماران واجد شرایط برای دریافت ایمپلنت می شود.
  • درمان به این روش سریع تر و ساده تر است.
  • امکان تحرک ایمپلنت در دهان بسیار پایین است.
  • تقریبا بلافاصله پس از جراحی امکان قرارگیری پروتز دندان مصنوعی وجود دارد. از این نظر جز روش های اصلاح زیبایی سریع به شمار می رود.
  • پروتز وزن کمی دارد.
  • بیمار ناراحتی کمی پس از جراحی دارد.

جراحی معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در برخی موارد نیز از آرامبخش استفاده می شود که در این روش بیمار هوشیار است. بدین ترتیب جراح و بیمار احساس راحتی دارند. جراحی به بستری شدن نیازی ندارد. معمولا در روز جراحی یا سه روز بعد از آن پروتز در جای خود قرار می گیرد. بنابراین بیمار می تواند هر نوع غذایی مصرف کند.

منبع:

topdoctors

ایمپلنت زیگوماتیک: راه حلی برای بیماران دچار تحلیل استخوان

در جهان هیچ کس عمل جراحی دندان را دوست ندارد، اما گاهی اوقات لازم است. اگر در موقعیتی قرار دارید که به ایمپلنت دندان نیاز دارید، اما به شما گفته شده است که به علت تحلیل استخوان در فک فوقانی واجد شرایط نیستید، جای نگرانی نیست. تکنولوژی جدید، ایمپلنت زیگوماتیک را به این دسته بیماران معرفی کرده است.

ایمپلنت زیگوماتیک چیست؟

ایمپلنت های زیگوماتیک طولانی تر از ایمپلنت های دندانی طبیعی هستند و به جای تکیه بر فک بالا، از طریق فضای سینوسی وارد استخوان زیر گونه یا استخوان زایگوما می شوند. بنابراین از ثبات بسیار خوبی در فک برخوردار هستند. این روش جایگزینی برای بیمارانی است که از آتروفی رنج می برند. معمولا از ایمپلنت زیگوماتیک در انتهای دهان به همراه دو ایمپلنت معمولی در جلوی دهان استفاده می شود.

ایمپلنت زیگوماتیک چطور کار می کند؟

همانطور که قبلا گفته شد، ایمپلنت زیگوماتیک به استخوان فک در نزدیکی استخوان زایگوما متصل می شود. پس از جراحی، دندان های مصنوعی ظرف سه روز جایگزین می شوند. طول دوره بهبودی پس از جراحی حدود چهار تا پنج ماه است. نتیجه نهایی استفاده از این روش درست مشابه سایر روش های کاشت ایمپلنت است. بنابراین بیمار متوجه تفاوت خاصی در جراحی نمی شود.

مزایای ایمپلنت زیگوماتیک نسبت به روش های سنتی:

ایمپلنت های زیگوماتیک از چند وجه بهتر از روش های سنتی ایمپلنت هستند. با استفاده از این روش دیگر نیازی به پیوند استخوان در بیمار نیست. روند بهبودی در پیوند استخوان می تواند از شش ماه تا یک سال طول بکشد. در نتیجه دریافت نهایی دندان به تعویق می افتد. بنابراین استفاده از این روش در بیمارانی که دچار کمبود تراکم استخوان در ناحیه فک هستند، مانع از انجام چندین جراحی سنگین می شود. سایر مزایای این روش عبارتند از:

بیمار ظرف ۷۲ ساعت صاحب یک رشته دندان مصنوعی ثابت در فک می شود در حالی که دریافت دندان در روش های سنتی حداقل ۶ ماه طول می کشد.

این روش راه حلی برای جراحی پیوند استخوان از سایر نواحی بدن به استخوان فک است.

این نوع ایمپلنت در یک مرتبه جراحی و با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می شود. بنابراین بیماران درد کمتری حس می کنند.

به دلیل طول دوره درمانی کوتاه، بیمار احساس راحتی بیشتری خواهد کرد.

یک روز پس از جراحی، بیمار می تواند هر نوع ماده غذایی حتی مواد سخت و ترد را بخورد.

بلافاصله پس از این روش، بیمار اعتماد به نفس خود را باز می یابد و می تواند به راحتی حرف بزند، بخندد و غذا بخورد.

منبع:

apollowhitedental

بیماری پری ایمپلنت: عاملی مهم در شکست ایمپلنت

ایمپلنت روشی محبوب در بین بیماران است که امید به داشتن لبخندی زیبا و درخشان را در آنها زنده کرده است. جایگزینی دندان های از دست رفته، هیچ وقت به اندازه این روش طبیعی و ماندگار نبوده است. اما ایمپلنت به همان نسبت که شبیه دندان طبیعی است، به همان اندازه نیز دچار بیماری های دهان و دندان می شود. بیماری پری ایمپلنت یکی از این عوارض است که به التهابی پاتولوژیک در اطراف پایه ایمپلنت گفته می شود. مراجعه و تشخیص به موقع سهم زیادی در موفقیت درمان دارد. عدم درمان باعث شکست ایمپلنت و از دست رفتن آن می شود.

بیماری پری ایمپلنت:

این عارضه به دو دسته زیر تقسیم می شود:

موکوزیت پری ایمپلنت:

موکوزیت به التهاب و زخم در بافت نرم در اطراف ایمپلنت اشاره دارد و یک پاسخ برگشت پذیر به پاتوژن های پریودنتال است. معمولا روش های درمانی ساده و رعایت بهداشت دهان و دندان باعث برگشت بیماری و بهبودی بافت آسیب دیده می شود. عدم درمان باعث تشدید عارضه به نوع پیشرفته تر آن می شود.

پری ایمپلنتایتیس:

پری ایمپلنتایتیس نوع پیشرفته بیماری است. فرآیند التهابی مخرب این بیماری بر روی بافت نرم و سخت اطراف ایمپلنت دندان تاثیر می گذارد. این بیماری شدیدتر از نوع قبلی است و منجر به تحلیل استخوانی در موضع التهاب می شود. درمان این عارضه به روش های جراحی و تهاجمی نیاز دارد. عدم موفقیت در درمان باعث شکست ایمپلنت و از دست رفتن آن می شود.

علائم و نشانه های بیماری به شدت آن بستگی دارد و با عواقب متفاوتی همراه هستند.

علائم موکوزیت:

  • خونریزی با بررسی موضع التهاب
  • قرمزی و تورم بافت نرم
  • عدم تحلیل استخوانی در موضع آسیب دیده

علائم پری ایمپلنتایتیس:

  • نقص استخوانی حفره ای شکل در موضع مبتلا
  • خونریزی یا ترشح چرک در بررسی بافت مبتلا
  • پاکت بیش از ۴ میلی متر در اطراف پری ایمپلنت

برای تشخیص این عارضه وجود صرفا یکی از علائم فوق کافی نیست. تشخیص و تایید این عارضه به بررسی جامع و کامل توسط دندانپزشک نیاز دارد. در صورتی که در ناحیه ایمپلنت دچار التهاب و خونریزی هستید یا احساس می کنید دندان ایمپلنت شده کمی متحرک است، برای معاینه و درمان هر چه سریع تر به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

درمان بیماری پری ایمپلنت باید به صورت سیستماتیک انجام گیرد. رفع پلاک و باکتری از عمق پاکت ها به همراه جراحی و/یا روش های غیر جراحی در کنار تجویز داروهای آنتی بیوتیکی برای پیشگیری از پیشرفت بیماری ضروری است.

منبع:

geistlich-na

مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت:

بسیاری از بیماران برای بازگرداندن زیبایی لبخند خود به دنبال استفاده از دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت هستند. تقریبا بلافاصله پس از اجرای این روش، اعتماد به نفس بیمار برای لبخند زدن افزایش می یابد و از هزینه ای که کرده است راضی خواهد بود. اما این تنها یکی از مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت است.

مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت:

طبیعی تر بودن:

پروتز دندان مصنوعی که بر روی ایمپلنت قرار می گیرد کاملا طبیعی است و فرد با آن احساس راحتی می کند. پروتز کاملا تثبیت می شود زیرا ایمپلنت ها در فک جوش خورده اند. به خاطر وجود ایمپلنت، کارکرد و ظاهر طبیعی از مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت است.

عدم حرکت:

از آنجا که دندان مصنوعی به ایمپلنت متصل شده است، به راحتی حرکت نمی کند و برخلاف پروتزهای معمولی شما را دچار دردسر نمی کنند. به دلیل آنکه این پروتز حرکت نمی کند یا در دهان سر نمی خورد، نیازی به استفاده از چسب نیست. بنابراین بیمار احساس اطمینان خاطر می کند.

عدم به وجود آمدن نقاط دردناک:

به وجود آمدن نقاط دردناک از مهمترین مشکلات پروتزهای دندان مصنوعی رایج است. این مشکل در دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت رفع می شود زیرا پروتز دیگر روی بافت لثه قرار نمی گیرد و به آن فشار وارد نمی کند. پروتزهای سنتی به دلیل سایش به لثه به خصوص اگر شب ها از دهان بیرون آورده نشوند، باعث التهاب و زخم شدن لثه می شوند.

تحریک رشد استخوان:

وجود دندان در دهان باعث حفظ استخوان فک می شوند. زمانی که دندان از بین می رود، روند از بین رفتن استخوان فک نیز شروع می شود. با تحلیل استخوان، لثه نیز تحلیل می رود و در نهایت پروتز بافت کافی برای حمایت از خود نخواهد داشت. یکی از مزایای ایمپلنت این است که تیتانیوم موجود در آن باعث تحریک رشد استخوان می شود.

بهبود توانایی جویدن:

زمانی که بیمار برای اولین بار از دندان مصنوعی استفاده می کند، چند چیز را باید فراگیرد. یکی از آنها نحوه جویدن غذا با پروتز است. برای حفظ تقارن پروتز، بیمار باید به صورت مساوی با هر دو طرف دهان خود بجود. اما از مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت این است که می توانید مانند دندان های طبیعی با آنها غذا را بجوید.

مزایای دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت آن را نسبت به رقبای پیشین و سنتی خود ارجح کرده است. مزایای فوق تنها برخی از مزایای متعدد آن هستند. برای دریافت مشاوره و انتخاب روش مناسب جهت جایگزینی دندان های از دست رفته خود با متخصصان کلینیک دندانپزشکی ما تماس بگیرید.

منبع:

allandelsaut

دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت: روشی جدید

دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت نوعی اوردنچر است که با اتصال به ایمپلنت حمایت می شود. یک دندان مصنوعی عادی روی لثه قرار می گیرد و به جای دیگری متصل نیست.

دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد دندان در فک خود ندارد اما دارای استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت هست. این نوع پروتز دارای اتصالات خاصی است که به اتصالات ایمپلنت وصل می شود.

معمولا این پروتز برای فک پایین ساخته می شود زیرا دندان مصنوعی های عادی در این ناحیه ناپایدارتر هستند. پروتزی که برای فک بالا ساخته می شود به خوبی پایدار است و به حمایت بیشتر توسط ایمپلنت نیازی ندارد. با این حال در صورت تمایل می توانید از این نوع پروتز در هر دو فک خود استفاده کنید.

به صورت روزانه باید دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت را از دهان خود خارج کنید تا پروتز و لثه ها را تمیز کنید. همانند پروتزهای معمولی از این نوع پروتز نیز نباید در هنگام خواب استفاده کنید. برخی از افراد به نوع ثابت بریج و تاج علاقه دارند که از دهان خارج نمی شود. دندانپزشک در زمان تصمیم گیری برای انتخاب نوع پروتز، نیازها و ترجیحات شما را در نظر می گیرد.

دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت چگونه کار می کند؟

دو نوع دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت وجود دارد: میله ای و توپی. در هر دو مدل از پایه اکریلیک استفاده می شود که شبیه لثه است. دندان های پرسلین یا اکریلیک نیز به این پایه چسبانده می شوند تا ظاهر آن طبیعی شود. هر دو مدل باید حداقل توسط دو ایمپلنت حمایت شوند:

مدل میله ای:

یک میله فلزی باریک که شبیه قوس فک شماست به دو تا پنج ایمپلنت متصل می شود که در فک شما قرار داده شده اند. کلیپ یا سایر انواع اتصالات به این میله متصل شده اند تا دندان مصنوعی را در جای خود نگه دارند. دندان مصنوعی روی میله قرار می گیرد و کلیپ ها در جای خود محکم می شوند.

مدل توپی:

روی هر ایمپلنت در فک یک اتصال فلزی توپی شکل قرار دارد که در سوراخ دندان مصنوعی محکم می شود. این توپ ها در سوکت های خالی زیر دندان مصنوعی وارد می شوند و آن را در جای خود محکم می کنند.

اگر دندان های خود را از دست داده اید، باید به فکر راهی برای بازگشت زیبایی لبخند و صورت خود باشید. برای جایگزینی دندان های از دست رفته راه های زیادی وجود دارد که هر یک بر اساس بودجه و نیاز شما متفاوت هستند. برای دریافت مشاوره در این زمینه با متخصصان کلینیک دندانپزشکی ما تماس بگیرید.

منبع:

colgate